آیا اهل سنت مذاهب چهارگانه را که در زمان رسول خدا نبودند، ایجاد کرده اند؟

آیا اهل سنت مذاهب چهارگانه را که در زمان رسول خدا نبودند، ایجاد کرده اند؟

نویسنده: علامه برقعی

منبع: http://islamtxt.net/

شبهه «اهل سنت به قیاس و رأی قائلند و در دین خدا چیزی داخل كرده اند كه از دین نبوده و چهار مذهب كه در زمان رسول خدا نبوده ایجاد كرده اند. و اقوال اصحاب رسول را نادیده گرفته اند».

جواب: این ایرادها تماماً بر خود شما وارد است اولاً زیدیه یكی از طوایف شیعه، قائل به قیاس است. و ابن جنید كه از بزرگان شیعه است قائل به قیاس می باشد. به اضافه قول به قیاس از تقلید بهتر است، آن هم از كسانی كه فقیه نیستند و مدعی فقاهت و اجتهادند؛ [1] كسانی كه در اجتهاد و فهم قرآن و سنت در درجه ی مجتهدینی هم چون مالك و ثوری و شافعی و احمد بن حنبل و ابی عبید نیستند، در حالی كه این اشخاصی كه ذكرشان شد از دو امام عسكری و مانند آنان عالم تر و فقیه تر می باشند؛ زیرا آن چه از مالك و شافعی و مانند ایشان از علوم رسیده از عسكریین نرسیده است.

شرح گفتار علامه برقعی در رد شبهه: اولاً اگر اهل سنت چهار مذهب به وجود آوردند، شما پیش از صد مذهب ایجاد كردید چگونه است كه شما عیب دیگران را می بینید ولی عیب های خود را نمی بینید، شما كتاب ملل و نحل و یا لااقل كتب علمای خودتان را مانند كتاب المقالات و الفرق نوشته سعد بن عبدالله اشعری قمی و یا كتاب فرق الشیعه نوشته ی نوبختی كه هر دو شیعه بوده اند مطالعه فرمایید. مذاهب شیعه را كه در آن كتب شمرده اند مانند مذاهب: اسماعیلیه، عبدیه، اسماعیلیه بهره، اسماعیلیه آقاخانیه ...... و غیره ایشان كه اكثرشان محرمات الهی را حلال شمردند و مدعی ربوبیت و الوهیت درباره ی ائمه ی خودساخته ی خود شدند و صفات خدا را به امامان دادند و ایشان را در احكام شریك قرآن شمردند. و هر كسی مدرك بخواهد به كتبی كه در فوق ذكر شد مراجعه نماید.

ثانیا: اهل سنت ائمه ی مذهبی خود را معصوم و عالم به غیب نمی داند، ولی شیعه ائمه ی خود را عالم به غیب و معصوم می داند و هر چه ایشان گفته اند اگر هم بر خلاف قرآن و عقل هم باشد پذیرفته و روی چشم میگذارند. ولی اهل سنت ائمه ی مذهبی خود را راوی حدیث می دانند و هر جا ایشان خطا رفته باشند نمی پذیرند.

ثالثا: شیعه ائمه ی خود را باب الحوائج و ارباب های متعدده شمرده و از ایشان شفا و عطا و حاجت می خواهند و در زیارت به ایشان می گویند: «حساب الخلق علیكم» و «إیابهم إلیكم» ولی اهل سنت این كفریات را برای ائمه ی خود جایز نمی دانند، مذاهب اهل سنت مردم را به كتاب خدا و سنت رسول می خوانند و برخلاف شیعه كسی را به مذهب خود دعوت نمی كنند.

رابعاً: شیعه برای امامان خود سهم امام و برای اولاد ایشان خمس تراشیده است و هر مذهبی را كه تراشیده دكانی پر درآمد كرده است. ولی اهل سنت این كارها را نكرده اند.

زیرا در میان عترت نبوی و بنی هاشم و زمان رسول خدا و ابوبكر و عمر و عثمان و علی كسی كه قائل به امامت ائمه اثنی عشر باشد نبوده و حتی خود ائمه اثنی عشر نمی دانستند مذهب اثنی عشریه به وجود خواهد آمد و اصحاب خاص ایشان نیز نمی دانستند كه امام پس از امام زمانشان چه كسی است و مكرر از باقر و صادق و سایر ائمه می پرسیدند كه اگر خدای نكرده شما از دنیا رفتید، پس از شما مسائل خویش را از چه كسی بپرسیم؟!

در زمان رسول و پس از او تا صد سال كسی نبود كه به نام مذهب، خلفاء را دشنام و یا تكفیر كند و یا امامی را معصوم بداند، پس امامیه بدون شك هم مخالف رسول و هم مخالف عترت و هم مخالف اصحاب رسول می باشند و با این حال به اهل سنت طعنه می زنند. اما مذاهب اهل سنت هیچ كدام مخالف كتاب خدا و سنت رسول و مخالف اصحاب رسول نیستند. كتب ایشان تماماً به متابعت كتاب خدا و سنت رسول دعوت كرده اند و مذاهب اربعه ی اهل سنت مطلبی را اختراع نكردند و از خود چیزی مدعی نشده اند بلكه سنت رسول و احادیث او را جمع كرده اند به اضافه اهل سنت نگفته اند كه ائمه اربعه حجت می باشند و یا معصومند و نگفته اند كه حق منحصر در ایشان است و هرچه دیگران بگویند باطل است. ولی شیعه، امامان خود را حجت می داند.

و خود علی در نهج البلاغه ی منسوب به او خطبه ی 91 می فرماید: «تمت بنبینا محمد حجته» یعنی: با آمدن پیغمبر خدا حجت را تمام كرد؛ و شیعه می گوید هر كس از اهل سنت چیزی بگوید نباید قبول كرد و می گوید الرشد فی خلافهم (قول درست در مخالفت با اهل سنت است). و لذا از بسیاری از حقایق محروم شده اند و هر چه احادیث جعلی كه غالیان و كذابان و مجهولان به نام ائمه ی اثنی عشریه در اصول و فروع دین گفته و بافته و ساخته و جعل كرده اند را قبول دارند و اگر بر خلاف مذهبشان باشد حمل بر تقیه می كنند. [برقعی]

و اما این كه می گویند: «اهل سنت بدعت ها در دین خدا داخل كردند» جوابش این است كه هیچ فرقه ای مانند رافضه در دین خدا نوآوری نیاورده، و كم و زیاده نكرده است، و شیعه در این كار از هر فرقه ای بدتر بوده و آن قدر در كتاب و سنت دست بردند و تحریف كرده اند كه اگر ذكر شود مثنوی هفتاد من كاغذ گردد، و آن قدر بر پیامبر دروغ بستند و احادیث صحیح ایشان را رد كردند كه از حد و حصر بیرون است، مثلاً در آیه ی 19 كه در سوره ی رحمن آمده (مَرَ جَ الْبَحْرَ ینِ یلْتَقِیانِ) گفته اند مرج البحرین علی و فاطمه. و در آیه ی 12 سوره ی یس (وَكُلَّ شَیءٍ أَحْصَینَاهُ فِی إِمَامٍ مُّبِینٍ) [2] گفته اند منظور از امام مبین علی است، و در آیه ی 60 سوره ی اسراء (وَالشَّجَرَ ةَ الْمَلْعُونَةَ) می گویند: بنی امیه، و صدها مانند این ها كه در كتب و تفاسیر شیعه آمده است. [3] و از همین جا است كه اسماعیلیه در تأویل واجبات و محرمات روی آورده، و امامیه ائمه ی تحریف هستند.

و اما اینكه اهل سنت اقوال اصحاب را مهمل گذاشتند

در جواب باید گفت: از چه وقت مخالفت با صحابه نزد شما كار زشتی بوده است؟ خیلی تعجب است، كتب اهل سنت مملو از اقوال صحابه است، آیا ما مخالف اصحاب رسول هستیم یا شما كه تمام صحابه را مرتد می شمارید. امامیه بدون شك، هم با اجماع عترت نبوی مخالفند و هم مخالف اجماع صحابه هستند.

و اما این كه از مذاهب نام برده اگر قصد دارد كه اهل سنت همه بر یك مذهب متفق شدند و با صحابه ی كرام مخالفت ورزیده اند، این دروغی آشكار بر آنان است؛ زیرا كه مذاهب چهارگانه در یك وقت به وجود نیامده اند، و نه در بین آنان كسی بوده كه از دیگری نیز تقلید می كرده است، و نه هم ائمه ی اهل سنت مردم را دستور می دادند كه از آنان تقلید كنند، بلكه هر كدام از آنان مردم را به متابعت كتاب و سنت فرا می خوانده و در روشنی آیات و احادیث بر دیگری (در صورت لزوم) رد می كرده است.

و اگر منظور این باشد كه مسلمانان از این چهار امام پیروی كردند در این گفته صادق هستی. و اما درباره ی شیعه باید گفت: در هر مسأله ای كه شیعه با جمهور امت مخالفت كرده اند در آن مسأله حتما راه خطا را پیموده اند، و ائمه ی اربعه مسائل دینی را اختراع نكرده اند كه قبلاً وجود نداشته است، بلكه آن ها علم را جمع آوری نموده اند و این مسائل به یكی از آنان نسبت داده شده است، مانند اینكه كتاب های حدیثی به سوی گردآورندگان آن ها مثل امام بخاری، امام مسلم و ابوداود نسبت داده می شود، و چنان كه قراءات به كسانی كه آن را اختیار كرده اند مانند نافع و عاصم نسبت داده می شود.

بر علاوه اهل سنت هیچ گاه ادعا نكرده اند كه اجماع ائمه ی چهارگانه حجت معصوم است، و نه هم ادعا نموده اند حق منحصر در گفته ی آنان می باشد و هر چه خارج از گفته ی آنان بود باطل است، و مجتهدین امت در فهم فرموده ی پیامبر گاهی با هم اختلاف نموده اند، و دیگر این كه از صحابه ی كرام ثابت است كه به رأی و قیاس قائل بوده اند چنان كه از آنان ثابت شده كه قیاس و رأی (مذموم) را بد پنداشته اند، و بدیهی است كه قیاس مذموم همان است كه با نص در تعارض باشد، و هم چنین قیاسی كه فرعی مشارك با اصل در مناط حكم نداشته باشد، و شكی نیست كه قیاس در این صورت فاسد است، [4] و این فساد در برخی موارد فساد در همه ی انواع قیاس را موجب شده نمی تواند، چنان كه وجود روایت های موضوعی و دروغ در بین احادیث نمی تواند ارزش همه ی روایات حدیثی را زیر سوال ببرد.

----------

پی نوشت:

1 - زیرا علمای شیعه اكثراً می گویند قرآن فهمیده نمی شود مگر با تفاسیری كه از ائمه رسیده، و حال آن كه در اكثر آیات، تفسیری از ائمه نرسیده و به قول ایشان باید آن آیات را كنار گذاشت و در آن آیاتی هم كه مطالب تفسیری رسیده یا این كه آن مطالب مخالف آیات است و یا آن كه ضد و نقیض است، و به ندرت اتفاق می افتد كه مطلب درستی در این مورد از ائمه ی شیعه رسیده باشد. حال علمای امامیه كه اكثراً قرآن را قابل فهم نمی دانند و به این اقرار افتخار می كنند، چطور می توانند فقیه باشند؛ زیرا یكی از ادله ی اربعه در فقه، قرآن است كه فقیه، احكام الهی را از قرآن استخراج كند و كسی كه به اقرار خود قرآن را نفهمید چگونه فقیه است؟! شیعه از كسانی كه به درجه ی اجتهاد نرسیده تقلید می كنند. [برقعی]

2 - كه پرونده ی اعمال است و در آن هر عملی نوشته شده می گویند «أحصیناه فی علی». و اما آیه ی فوق كه در سوره ی الرحمن آمده در مكه نازل شده و آن جا ازدواج علی و فاطمه نبوده، و حسن و حسین متولد نشده بودند. [برقعی]

3 - كتاب كافی كلینی كه بهترین كتاب ایشان است از قول امامان خود از این قبیل تحریفات مملو است خصوصاً باب فیه نكت ونتف من التنزیل فی الولایة، و باب دیگر پس از آن، باب فیه نتف وجوامع من الروایه فی الولایة، كه تا توانسته اند به نام تفسیر از ائمه آیات خدا را تحریف و كم و زیاد نموده و به دلخواه خودشان تأویل نموده اند. و هكذا این ها مطالبی است كه می گویند قرآن بدون این روایات قابل فهم نیست. باید گفت این ها چیزهایی است كه در دین و كتب الهی نبوده و ایشان وارد نموده اند. [برقعی]

4 - شیخ الإسلام ابن تیمیه در بیان قیاس صحیح و قیاس فاسد رساله ای نوشته اند، و هم چنین شاگرد رشید ایشان حافظ ابن قیم: در این موضوع تحقیقات باارزشی نموده است. و ما تمام این ابحاث را در كتابی مستقل به اسم (القیاس فی الشرع الإسلامی) گرد آورده ایم، و در مطبعه ی السلفیه به چاپ رسیده است. [محب الدین الخطیب]